Abstract
Downregulatie van van de hersenen afkomstige neurotrofe factor (BDNF) vindt vroeg in de progressie van de ziekte van Alzheimer plaats, en er is aangetoond dat lasertherapie met lage intensiteit hersencelverlies voorkomt door BDNF op te reguleren. Downregulatie van de uit de hersenen afkomstige neurotrofe factor (BDNF) uit de hippocampus vindt vroeg in de progressie van de ziekte van Alzheimer (AD) plaats. Omdat BDNF een belangrijke rol speelt bij neuronale overleving en dendritische groei, kan opregulatie van BDNF dendritische atrofie en celverlies bij AD helpen redden. Er is aangetoond dat lasertherapie op laag niveau (LLLT) de neuronale functie in vitro en in vivo moduleert.
Onderzoek
Onderzoekers van het Key Laboratory of Laser Life Sciences van het Ministerie van Onderwijs en het Institute of Laser Life Sciences, School of Biophotonics, South China Normal University melden dat lasertherapie met lage intensiteit dendritische atrofie redt door de BDNF-expressie te verhogen: implicaties voor de ziekte van Alzheimer. Ze ontdekten dat LLLT neuronaal verlies en dendritische atrofie redde door BDNF op te reguleren in met Aβ behandelde hippocampale neuronen en in gekweekte APP/PS1-hippocampale neuronen van muizen. Fotoactivatie van de transcriptiefactor Cre-bindend eiwit (CREB) verhoogde de bdnfmRNA- en eiwitexpressie, omdat de knockdown van CREB de effecten van LLLT blokkeerde. Bovendien reguleert CREB de transcriptie op een ERK-afhankelijke manier. Remming van ERK vermindert de DNA-bindingsefficiëntie van CREB aan de BDNF-promotor. Bovendien was de dendritische groei verbeterd na LLLT, gekenmerkt door opregulatie van Rac1-activiteit en PSD-95-expressie, en verhoogde dendritische lengte, vertakking en wervelkolomdichtheid in hippocampale neuronen. Studies hebben aangetoond dat Aβ-geïnduceerd neuronaal verlies en dendritische celatrofie kunnen worden verbeterd door de expressie van BDNF door LLLT op te reguleren door de ERK/CREB-route te activeren, waardoor een nieuwe route wordt geïdentificeerd waarmee LLLT de Aβ-geïnduceerde neurotoxiciteit beschermt en inzichten verschaft in de controle over AD-progressie. Er is een haalbare behandelaanpak ontwikkeld (Meng, et al. 2013.).
Conclusie
Verschillende andere onderzoeken hebben aangetoond dat lasertherapie op laag niveau de alertheid, het bewustzijn en de aanhoudende aandacht aanzienlijk kan vergroten, en het kortetermijngeheugen en de reactietijd kan verbeteren. Fotobiomodulatie van rood naar nabij-infraroodlicht is een nieuwe interventie waarvan is aangetoond dat deze de neuronale functie in celculturen, diermodellen en klinische omstandigheden moduleert. Licht dat het cytochroomoxidase-absorptiespectrum doorsnijdt, wordt op het voorhoofd van gezonde vrijwilligers gestraald met een laserdiode CG-5000, die de weefselpenetratie maximaliseert en bij andere indicaties bij mensen wordt gebruikt.
Onderzoek
Onderzoekers van de afdeling Psychologie en Neurowetenschappen van de Universiteit van Texas in Austin rapporteren gunstige cognitieve en emotionele effecten van transcraniële infraroodfotobiomodulatie en laserstimulatie bij mensen. Ze testten of laserstimulatie op laag niveau gunstige effecten had op de aandacht, het geheugen en de stemming in de frontale cortex. De behandelgroep (n=20) vertoonde vergeleken met de placebocontrolegroep (n=20) een significante verbetering in de responstijd op de aanhoudende aandacht-psychomotorische waakzaamheidstaak (PVT), vooral bij personen die op zoek waren naar nieuwe dingen. De prestaties op de Delayed Match-to-Sample (DMS) geheugentaak lieten ook significante verbeteringen zien in de latentie van het ophalen van het geheugen en het aantal correcte onderzoeken in zowel de behandelings- als de controlegroep. De Positive and Negative Affect Scale (PANAS-X), die zelfgerapporteerde positieve en negatieve affectieve (stemmings)toestanden bijhoudt, werd vóór en 2 weken onmiddellijk na de behandeling afgenomen.
Conclusie
Het PANAS-onderzoek toonde aan dat, hoewel deelnemers over het algemeen meer positieve emotionele toestanden rapporteerden dan negatieve emotionele toestanden, de algehele emotionele toestanden significant verbeterd waren in de behandelgroep vergeleken met de placebocontrolegroep, omdat aanhoudende positieve emotionele toestanden meer uitgesproken waren. Deze gegevens suggereren dat transcraniële koude lasertherapie kan worden gebruikt als een niet-invasieve en effectieve methode om hersenfuncties, zoals cognitieve en emotionele aspecten, te verbeteren. In gecontroleerde klinische onderzoeken naar beroertes is ook aangetoond dat transcraniële infraroodlaserstimulatie veilig en succesvol is, waardoor de neurologische functie bij mensen wordt verbeterd. Deze innovatieve aanpak zou kunnen leiden tot de ontwikkeling van niet-invasieve, prestatieverhogende interventies bij gezonde individuen en mensen die behoefte hebben aan neuropsychologische revalidatie (Barrett en Gonzalez-Lima. 2013.).
Onderzoek
Om de alertheid bij patiënten met ernstige bewustzijnsstoornissen (DOC) te verbeteren, kan frontale nabij-infraroodlaserstimulatie (N-LT) of transcraniële gerichte schokgolftherapie (F-SWT) een optie zijn. Onderzoekers van het Neurologisch Rehabilitatiecentrum en de afdeling Intensive Care Verpleegkunde aan de Universiteit van Berlijn, Duitsland vergeleken niet-invasieve hersenstimulatie om de alertheid en het bewustzijn te bevorderen bij patiënten met chronische bewustzijnsstoornissen: laag-infrarode laserstimulatie en gerichte shock golf therapie. Behandelresultaten bij patiënten met chronische ziekten. Ze verdeelden 16 DOC-patiënten in twee groepen, A en B. Drie weken durende basisonderzoeken werden uitgevoerd na voorhoofd N-LT (0,1 mJ/mm2, telkens 10 minuten), vijf keer per week gedurende een kuur van vier weken. (groep A), of continue behandeling gedurende vier weken, driemaal per week voor F-SWT (0,1 mJ/mm2, telkens 4000 stimuli) (groep B). De primaire variabele was de Revised Coma Recovery Scale (r-CRS, 0-23), geblindeerd beoordeeld.
Conclusie
Het r-CRS verbeterde in beide groepen, maar er was geen verschil tussen de groepen. Eén patiënt in groep B ontwikkelde focale aanvallen in de derde week van de behandeling. Eén patiënt met dyskinesie vertoonde de meeste verbetering, en drie patiënten met systemische hypoxie verbeterden niet. Studies hebben aangetoond dat beide benaderingen van lasertherapie de waakzaamheid en het bewustzijn bij patiënten met chronische DOC kunnen verbeteren (Werner, et al. 2016.).
